Hello -weeral xd- ;D
Vraag me niet waarom ik altijd rond middernacht schrijf, het begint een onbewuste ergerlijke gewoonte te worden.
Ondertussen ben ik 15 geworden. En er zijn vele dingen die anders voelen. Plots ben ik altijd verschillend in gevoelens, stel alles uit wat er te doen valt, ben ik ongelooflijk lui geworden, en 3 keer 'oud' genoemd door kleinere -steeds verschillende- kinderen. Mijn nichtje, haar vriendin die er toevallig nog even was toen we daar bij haar thuis was, en iemand op het internet die ik persoonlijk niet goed ken.
Geen zorgen, ikzelf voel me lang nog niet oud. En als ik me zo zou voelen, zou ik me er helemaal niet aan ergeren. :3
Nog geen 3 weken in de vakantie, en er staan al 2 dingen bij om te leren; Boogschutten met een vriend en vriendin, en mijn moeder leert me mijn eigen kledij maken. En jups, de anime-fangirl (een niet zo erge fangirl dat haar kamer volhangt of begint Japans te mengen in haar eigen leven) wil meteen een yukata voor zichzelf maken. Kom op, het moet toch geweldig zijn voor carnaval, Halloween of misschien het feest van de laatste 100 over 2-3 jaar.
Maar eerst moet ik eindelijk leren minder kritisch te zijn voor mezelf. -eerlijk gezegd is dat het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen- Als iemand hiervoor tips heeft, reageer ze dan alsjeblieft. -begging you D:-
De camera is gemaakt trouwens, wat betekent, dat er vanaf nu regelmatig wel eens foto's geupload kunnen worden. ;D
vele groetjes,
Jessi :3
vrijdag 22 juli 2011
donderdag 14 juli 2011
Hello ;D
Haaay, lezer van dit eerste bericht van mijn eerste blog :3
Eerst wat voorstellen zeker?
Mijn naam is Jessica, die nu ondertussen nog een dagje moet wachten tot ze 15 is. :D
Hieruit valt dus af te leiden; een meisje dat op 16/07/1996 geboren is en de naam Jessica cadeau kreeg.
Ik speel piano, teken, neem de camera van mijn pa in gebruik -die nu kapot is D:- en ga in september beginnen met boogschutten, met een vriend -een normale vriend, geen lief- en een vriendin.
In het gezin, heb ik een mama -die als bijnaam mai kreeg- en een papa -pai- die niet gescheiden zijn -en daar ben ik blij om-, daarbij heb ik nog een broer genaamd Yannick -die ik samen met mijn vriendinnen steeds 'Chibi' noem- en als laatste mijn kleine hondje, Charlie. Van Charlie komen er zeker nog foto's, sinds die kleine pluis altijd wel wat uitsteekt in de dag.
Eigenlijk zeg ik hier hallo, om dan weer dag te zeggen; vanavond kan er helemaal niets geschreven worden, er is een feestje. Een verjaardagsfeestje over de dag en de nacht. Het is het mijn.
Maar eerlijk gezegd voel ik me nog geen 15. Mijn moeder is Braziliaanse, en volgens de traditie in Brazilie is 15 de leeftijd waarop meisjes vrouw worden, rijp zijn. En geloof me, zo voel ik me niet. Ik voel me eerder nog steeds 13, iemand die net zijn eerste middelbaar heeft gedaan. De tijd ging snel. En zoals die vriend -de enige jongen btw- steeds zei; "Het voelt nog lang niet of ik mijn derde jaar gedaan heb. Het lijkt nog Kerstmis voor me." En weet je, hij heeft gelijk.
Wacht even. Ik klonk net even volwassen. Dat 15 worden, en een vrouw zijn, begint al te komen.
Ik waarschuw je nu al; het kan zijn dat ik plots iets doms zeg. En dat heeft een eigenlijke reden. Zie je, ik heb net mijn derde jaar Latijn-Wiskunde gedaan -ik ga nu echt naar Wetenschappen, mijn klas is 1 en al arrogant- en mensen verwachten echt dat ik slim ben. En dat haat ik. Mensen zeggen echt vaak; "Ja, het Latijntje gaat weer wat zeggen." , "Ja tuurlijk weet je dat, je zit in de Latijnse." , en nog zo'n hele hoop dingen. Ik heb een hekel aan die visie. Het is alsof ik een genie ben, alleen omdat ik Latijn doe. Daarom zeg ik graag domme dingen. Om te laten weten dat ik niet zomaar een genie ben dankzij Latijn. Ik ben een normale 14 -nu bijna 15- jarige en ben even dom of slim als elke andere normale tiener. Alleen stak ik graag wat moeite in dat Latijn. Verleden tijd nu, sinds ik ben ingeschreven als wettenschapster. De normale richting. In de hoop dat ik het Latijn nooit zal vergeten. En dat gaat volgens mij niet makkelijk zijn, sinds ik dit jaar automatisch aan het vertalen was.
Volgens mij was dit wel een goede voorstelling, :)
Vele groetjes; Jessi :3 x
Eerst wat voorstellen zeker?
Mijn naam is Jessica, die nu ondertussen nog een dagje moet wachten tot ze 15 is. :D
Hieruit valt dus af te leiden; een meisje dat op 16/07/1996 geboren is en de naam Jessica cadeau kreeg.
Ik speel piano, teken, neem de camera van mijn pa in gebruik -die nu kapot is D:- en ga in september beginnen met boogschutten, met een vriend -een normale vriend, geen lief- en een vriendin.
In het gezin, heb ik een mama -die als bijnaam mai kreeg- en een papa -pai- die niet gescheiden zijn -en daar ben ik blij om-, daarbij heb ik nog een broer genaamd Yannick -die ik samen met mijn vriendinnen steeds 'Chibi' noem- en als laatste mijn kleine hondje, Charlie. Van Charlie komen er zeker nog foto's, sinds die kleine pluis altijd wel wat uitsteekt in de dag.
Eigenlijk zeg ik hier hallo, om dan weer dag te zeggen; vanavond kan er helemaal niets geschreven worden, er is een feestje. Een verjaardagsfeestje over de dag en de nacht. Het is het mijn.
Maar eerlijk gezegd voel ik me nog geen 15. Mijn moeder is Braziliaanse, en volgens de traditie in Brazilie is 15 de leeftijd waarop meisjes vrouw worden, rijp zijn. En geloof me, zo voel ik me niet. Ik voel me eerder nog steeds 13, iemand die net zijn eerste middelbaar heeft gedaan. De tijd ging snel. En zoals die vriend -de enige jongen btw- steeds zei; "Het voelt nog lang niet of ik mijn derde jaar gedaan heb. Het lijkt nog Kerstmis voor me." En weet je, hij heeft gelijk.
Wacht even. Ik klonk net even volwassen. Dat 15 worden, en een vrouw zijn, begint al te komen.
Ik waarschuw je nu al; het kan zijn dat ik plots iets doms zeg. En dat heeft een eigenlijke reden. Zie je, ik heb net mijn derde jaar Latijn-Wiskunde gedaan -ik ga nu echt naar Wetenschappen, mijn klas is 1 en al arrogant- en mensen verwachten echt dat ik slim ben. En dat haat ik. Mensen zeggen echt vaak; "Ja, het Latijntje gaat weer wat zeggen." , "Ja tuurlijk weet je dat, je zit in de Latijnse." , en nog zo'n hele hoop dingen. Ik heb een hekel aan die visie. Het is alsof ik een genie ben, alleen omdat ik Latijn doe. Daarom zeg ik graag domme dingen. Om te laten weten dat ik niet zomaar een genie ben dankzij Latijn. Ik ben een normale 14 -nu bijna 15- jarige en ben even dom of slim als elke andere normale tiener. Alleen stak ik graag wat moeite in dat Latijn. Verleden tijd nu, sinds ik ben ingeschreven als wettenschapster. De normale richting. In de hoop dat ik het Latijn nooit zal vergeten. En dat gaat volgens mij niet makkelijk zijn, sinds ik dit jaar automatisch aan het vertalen was.
Volgens mij was dit wel een goede voorstelling, :)
Vele groetjes; Jessi :3 x
Abonneren op:
Posts (Atom)